NAZIV: Kosovo pred sudom istorije
AUTOR: Branislav Krstić
IZDAVAČ: autor

      Miloš Mišović
      
       Za knjigu koja je upravo izašla iz štampe, i koja će privući pažnju čitalaca ne samo zanimljivim naslovom već još više zaključcima do kojih je autor došao posle dugogodišnjih proučavanja kosovske prošlosti i sadašnjosti, može odmah da se kaže da je pogodila u srž zamršenog kosovskog problema. To nije knjiga u kojoj se prikazuje šta su dva zavađena naroda u poslednjem ratu jedan drugom učinili, što je bila osnovna preokupacija mnogih domaćih i stranih autora koji su se prihvatali kosovske teme. NJen autor, arhitekta Branislav Krstić, ugledni stručnjak za urbanizam, prostorno uređenje i čovekovu sredinu, odlučio se da jugoslovenskoj, albanskoj i zainteresovanoj stranoj javnosti prikaže kako su Srbi i Albanci delili kosovskometohijski prostor kroz istoriju, živeći više jedni pored drugih nego jedni s drugima, ne mešajući ni veru, ni jezik, ni običaje. Ta priča nije rezultat lične impresije već višegodišnjeg proučavanja zajedničke istorije dva naroda na tom prostoru, njihove kulturne baštine, vlasništva i demografskih promena.
      
       Polazeći i od onoga što su velike sile, uz saglasnost UN, učinile u Bosni, gde su proglasile dva entiteta, on je zaključio da se i Kosovo, posle svega što je pokušano i nije uspelo, našlo pred izborom: etnički čisto Kosovo ili dva entiteta. Krstić smatra da treći put ne postoji, jer ovaj koji se primenjuje - varijanta je etnički čistog Kosova.
       Autor studije smatra da bi Kosovo, preuređeno u smislu stvaranja dva entiteta, ostalo kao pokrajina u sastavu Srbije, i "u krilu Jugoslavije", do nove rezolucije Saveta bezbednosti i time bi teritorijalni integritet ostao nepromenjen, status Kosova bi bio očuvan, uz puno uvažavanje Ugovora iz Rambujea do novog okvirnog političkog ugovora.
       Najveća vrednost Krstićevog predloga sadržana je u brojčanom odnosu albanskog i srpskog stanovništva. Entitet sa preovlađujućim slovenskim stanovništvom naseljavalo bi 174 600 Srba i Crnogoraca, 163 100 Albanaca i
       53400 stanovnika ostalih zajednica (prema popisu 1981), a u njemu bi bili čuvani najvažniji srpski kulturni spomenici prve kategorije, osim grupe spomenika iz Prizrena, čija se zaštita, po mišljenju Krstića, na drugi način može rešiti. U entitetu sa preovlađujućim albanskim stanovništvom živelo bi 1 063 600 Albanaca, odnosno 86,7 odsto ukupnog albanskog stanovništva Pokrajine, kao i 61 900 Srba i Crnogoraca i 67 000 stanovnika ostalih zajednica.
       Autor je takođe locirao odgovornost za sadašnje stanje na Kosovu: Član 35 Ustava SRJ jasno utvrđuje: "Vojskom Jugoslavije u ratu i miru komanduje predsednik Republike, u skladu s odlukama Vrhovnog saveta odbrane", a Savet "sačinjavaju predsednik Republike i predsednici republika članica". Savet se, u toku rata, nijednom nije sastao, što znači da je predsednik Republike prekršio Ustav i preuzeo ovlašćenja koja nije imao.
       "U ratu koji se nije mogao dobiti predsednik je naredio Generalštabu Jugoslovenske vojske da prihvati zaposedanje dela Srbije od strane agresora, iako član 51 Ustava Srbije utvrđuje: 'Niko nema pravo da prizna ili potpiše kapitulaciju ili da prihvati ili prizna okupaciju Republike Srbije ili bilo kojeg njenog dela. Izdaja Republike Srbije je zločin prema narodu i kažnjava se kao teško krivično delo'".
       Milošević je u oba slučaja prekršio Ustav i počinio teška krivična dela, tvrdi u svojoj knjizi arh. Krstić.