NAZIV: Istorija moderne arhitekture, antologija tekstova - knjiga 2/B Izbor i predgovor: Miloš R. Perović IzdavaČ: Arhitektonski fakultet, Beograd, 2000.
NAZIV: Moderna kuća u Beogradu (1920-1941)
AUTOR: Mr LJiljana Blagojević
IZDAVAČ: Zadužbina Andrejević, 2000.

      Milorad H. Jevtić
      
       Dogodilo se da naša arhitektonska publicistika u isto vreme dobije dve knjige koje se svojim sadržajem dopunjavaju i predstavljaju neku vrstu tematske celine:
       Miloš R. Perović je nastavio objavljivanje tekstova iz svetske literature knjigom 2/B, koja obuhvata period kristalizacije modernizma u prvoj polovini dvadesetog veka, a LJiljana Blagojević je svoju istoriografsku pažnju usmerila na isti period u srpskoj arhitekturi i, još uže, na individualne stambene zgrade.
       Perović je već prethodnim dvema zbirkama pokazao neophodnu široku informisanost, uz istančane kriterijume u izboru, i studioznost u pripremi tekstova i ilustracija. Ovom knjigom su u naš jezički prostor ušli mnogi eseji i ogledi istaknutih svetskih autora o najuticajnijim avangardnim pokretima koji su trasirali puteve savremene arhitekture. Futurizam, kubizam, ekspresionizam, bauhaus, konstruktivizam, uz još nekoliko drugih, dobili su posebna poglavlja i obilato su praćeni fotografijama i crtežima.
       LJiljana Blagojević u početnom delu svoje knjige (proizašle iz magistarskog rada) prikazuje istorijski i društveno-politički okvir dvadesetih i tridesetih godina prošlog veka i u njemu, istovremena arhitektonska zbivanja. U sažetom pregledu srpske arhitekture tog perioda nižu se značajni događaji: formiranje Grupe arhitekata modernog pravca (1928), uspeh Brašovana na Svetskoj izložbi u Barseloni (1929), konkurs za Terazijsku terasu (1930)... Kojić, Zloković, Brašovan, Babić, imena su autora koji su tada postavili temelje savremenog Beograda, a svojim delima su dali inspirativan podsticaj arhitektonskom stvaranju posle Drugog svetskog rata. Ovi arhitekti su i najčešći projektanti kuća koje su glavni predmet knjige LJiljane Blagojević.
       Na stranicama studije nalazimo podatak da naši arhitekti nisu imali, osim sporadičnih posrednih, neposredne kontakte s inostranim stvaraocima i uverljivo autorovo zapažanje da i tu treba tražiti razloge što se "originalnost porodičnih kuća moderne arhitekture Beograda zasniva prvenstveno na njihovoj autentičnosti u odnosu na tadašnju lokalnu arhitektonsku praksu a ne na originalnosti njihovog modernog izraza". Inače, izabrane kuće autor razmatra iz više uglova dajući pri tom detaljne stručne analize, pouzdane kritičke sudove i argumentovane zaključke. Beogradski međuratni stan, kao karakteristična pojava, zasluživao je i, najzad dobio, odgovarajuću prezentaciju. Brojni crteži osnova i preseka omogućavaju čitaocima da "uđu" u kuće koje, zbog privatnog korišćenja, nisu inače lako dostupne, ili u one čiji je trag ostao samo na fotosima ili u crtežima.
       Pisana dobrim primerenim jezikom, proistekla iz obimnog istraživanja i realizovana visokim stručnim poznavanjem, prva knjiga LJiljane Blagojević donosi vredan istoriografski rezultat i najavljuje autora koji bi mogao da unese potrebno osveženje u našu arhitektonsku publicistiku.