(“Oteto od smrti”, NIN br. 2706)

      U istinoljubivom tekstu Save Dautovića nastalom povodom posthumnog, trećeg, proširenog izdanja “Istorije srpske književnosti” prof. dr Jovana Deretića u izdanju “Prosvete”, potkrala se, dvaput ponovljena, greška u vezi sa drugim izdanjem ove, zasad jedine celovite, istorije srpske književnosti.
       Naime, Dautović ocenjuje da je ovo posthumno izdanje Deretićeve “Istorije srpske književnosti” “moguće i jedino ispravno posmatrati kao novu knjigu”, što nije sporno, ali potom sledi ocena: “U odnosu na izdanje iz 1983, ovo je skoro duplo veće. Prvo je imalo oko 700 stranica normalnog formata” (misli se, sasvim izvesno, na format A-5, B. S.). “Ovo drugo (istakao B. S.) dostiže blizu 1 300 na znatno većem formatu.” Dautović zatim nastavlja: “Najznačajnija je, svakako, sadržajna razlika ovog izdanja od dva prethodna (drugo je bilo kratko, školsko).”
       Drugo, integralno, veliko izdanje Deretićeve Istorije štampao je beogradski izdavač “Trebnik” (1996), dok je prvo i drugo školsko izdanje “Kratke istorije srpske književnosti” štampao BIGZ, a treće novosadski “Svetovi”. BIGZ-ovo školsko izdanje samo je, hronološki posmatrano, drugo. Otuda, pretpostavljam, i ovaj Dautovićev previd. “Trebnikovo” izdanje (B-5 format, 594 strane, štampano je u vreme kad izdavačima nisu cvetale ruže i kada Istorije prof. Deretića više nije bilo u knjižarama, već samo u bibliotekama, i to u nedovoljnom broju primeraka. Da jedan mali izdavač kao “Trebnik”, koji je tek krenuo stazama afirmacije, tada objavi ovo kapitalno izdanje - to je bilo ravno podvigu. Tu činjenicu, koja “Trebniku” kao izdavaču drugog izdanja Deretićeve “Istorije srpske književnosti” služi na čast, ne bi trebalo zabašurivati, smetati s uma ili previđati.
      
       RANKO KEBARA,
       BRANKO STOJANOVIĆ,
       Beograd