Danas u Evropi ne postoji primer da su u jednoj zgradi udružene pravoslavna, vizantijska arhitektura, sa katoličkom, romanskom arhitekturom, kao što je to manastir Dečani (1327-1335). Dečani su kombinacija višebrodne bazilike sa kubetom u romanskoj obradi, a delom i gotskoj, budući je graditelj bio katolički kaluđer - fra Vita iz Kotora. Dakle, ova zadužbina kralja Stefana Dečanskog, odnosno njegovog sina Stefana Dušana, po svom arhitektonskom obrisu i bogatim mermernim ukrasima portala i prozora (bifore i trifore), odražava duh zapadnog graditeljstva, a po freskama koje su završene oko 1350. predstavlja najviši domet crkvenog slikarstva izvedenog u vizantijskoj likovnoj tradiciji.
       Ukrštanje vizantijske i gotske umetnosti vidi se i na Saskoj crkvi u Starom Trgu, koja je podignuta u 13. veku kao katedralna crkva Sasa, poznatih nemačkih rudara u srednjovekovnoj Srbiji.
       Iz Konvencije o zaštiti kulturnih dobara u slučaju oružanog sukoba donetoj 1954. godine - poznata kao Haška konvencija - proističe da bi UNESKO morao znati šta se u vreme oružanog sukoba događa na tlu Jugoslavije, pa samim tim i na Kosovu.
       Nekoliko meseci posle završetka NATO agresije na Jugoslaviju, UNESKO je 1999. godine poslao jednu komisiju na Kosovo koju je predvodio Kolin Kajzer i koji je u svom izveštaju, u predlozima dobara za koja UNESKO treba da se opredeli, naveo isključivo islamske građevine iz otomanskog nasleđa. Nažalost, Srbi jesu srušili neke kule u Juniku, ali u tim kulama su se krili albanski snajperisti. Kada je nedavno jedan inostrani diplomata pitao jednog ovdašnjeg stručnjaka za Kosovo zbog čega je srušeno toliko minareta na džamijama, dobio je odgovor da su tu bila smeštena mitraljeska gnezda.
       Drugu komisiju UNESKO-a predvodio je g. Rotah, ali ni njegov izveštaj nije bio mnogo bolji.
       On predlaže da UNESKO finansira obnovu samo pet spomenika otomanskog porekla.