Svaki od ovih poteza opštinske uprave učinjen je u cilju da Inđija u što bližoj budućnosti postane moderna, Evropi okrenuta opština koja bi, na kraju krajeva, mogla da posluži kao model i ostalim opštinama u Srbiji

      Prvi stanovnici Inđije verovatno nisu ni slutili koliko su dobro mesto odabrali kada su se polovinom petnaestog veka naselili u ovom delu Srema, negde na pola puta između Beograda i Novog Sada. Naslućuje se to sada, na početku 21. veka, kada posle desetogodišnjeg perioda sankcija ponovo oživljavaju međunarodni putevi koji ka severu i zapadu Evrope vode kroz našu zemlju, i - ovu sremsku opštinu. Inđija je na raskrsnici magistralnih kopnenih i vodenih puteva Evrope i međunarodne železnice Milano-Beč-Zagreb-Beograd-Sofija i Atina-Solun, kao i međunarodne pruge koja Beograd spaja s Budimpeštom, Bečom i Moskvom. Nalazi se nepuna četiri kilometra od autoputa, 25 kilometara od surčinskog aerodroma. Treba li posebno naglašavati važnost lokacije, ako se u vidu ima i budući Koridor 10? Uostalom, i turski karavani koristili su drum koji je ka Beču vodio kroz Inđiju, u koju su stizali u vreme svoje poslepodnevne molitve, ićindije. Po njoj je, smatraju neki, Inđija i dobila svoje ime.
       Srbi su masovnije počeli da naseljavaju Inđiju tek polovinom 18. veka. Za njima, stigli su i Mađari, Česi i Nemci, koji će u prvoj polovini prošlog veka i činiti ubedljivu većinu stanovnika Inđije - prema popisu iz 1931. godine, od 7809 stanovnika grada, njih 5896 izjasnili su se kao Nemci. Hroničari, čak, beleže da je Inđija pred Drugi svetski rat bila duhovni centar Nemaca.
       Po oslobođenju, međutim, najveći broj Nemaca se, kao i iz najvećeg dela Vojvodine, iselio u Nemačku, a u njihove napuštene kuće uselili su se srpski kolonisti.
       U opštini Inđija (obuhvata i naselja: Stari Slankamen, Novi Slankamen, Novi Karlovci, Beška, Čortanovci, Krčedin, Ljukovo, Jarkovci, Maradik i Slankamenački Vinogradi) danas, prema podacima iz poslednjeg popisa (2002. godine), živi 53 000 stanovnika, od čega ih je 28 000 u samom gradu. Zvaničnici će podvući i da je u vreme ratova na prostorima bivše SFRJ, dakle od 1991. do 1995, u Inđiju došlo, čak, više od 16 000 izbeglica.
       Statistika kaže i da je u Inđiji poprilično nepovoljan odnos aktivnog i izdržavanog stanovništva - izdržavanih je gotovo polovina (46,4 odsto) - što se objašnjava i, kako to kratko opisuje predsednik Izvršnog odbora SO Inđija Siniša Filipović, “katastrofalnim stanjem u društvenim preduzećima”. “Ona moraju da se privatizuju. To je jedini izlaz”, dodaje, misleći na nekadašnje stubove privrednog života u opštini, agrokomplekse DPP “Srem” i “Agrouniju”, Industriju zaptivnih profila “Gumaplast”, fabrike “Bruno” i “Panonija”, ciglanu “Branko Bajić”, mlin i pekaru “Žitosrem”, Fabriku dečje hrane i sokova “Juvitanu”, Fabriku nameštaja “Srem”, DD “Graditelj”, trgovine DD “Ukus”.
       Inđija, takođe, ima i oko tri hiljade registrovanih privatnih firmi, zanatskih i trgovinskih radnji, ali i više od osam hiljada nezaposlenih. Opštinu su, na osnovu ovih podataka, svrstali među srednje razvijene u Vojvodini.
       Glavna privredna delatnost u opštini Inđija je poljoprivreda - opština se prostire na 38 432 hektara, od toga je poljoprivrednog zemljišta 34 260 hektara.
       Grad Inđija ima bogata nalazišta mineralnih, jodnih, hloridnih, ugljenokiselih i radioaktivnih voda koje u potpunosti ispunjavaju svetske standarde za primenu u terapijske svrhe. Ispitane su i termalne vode čija je temperatura veoma povoljna, kao i hipertermalne vode s preko 40 stepeni. Tehnološke analize pokazale su da termalne vode mogu da se koriste kao motiv za izgradnju banjsko-rekreativnog kompleksa, za zagrevanje zatvorenih bazena, sportskih hala, staklenika i stambenih objekata. Ove prednosti još nisu iskorišćene, pa se i domaći i strani ulagači - očekuju.
       I turizam u Inđiji jedna je od šansi za razvoj ove opštine. Naročito lovni, tranzitni i tzv. zdravstveni. Posebne atrakcije jesu Fruška gora, blizina Dunava, značajni kulturno-istorijski spomenici (Slankamen u prvom redu, zbog lokaliteta iz rimskog i srednjovekovnog perioda), blizina fruškogorskih manastira, izletišta Stražilovo i Petrovaradin. Naravno, tu je i lekovita banja u Starom Slankamenu, jedan od najpoznatijih medicinskih centara za fizikalnu rehabilitaciju; tu je, takoreći tek izgrađena, nova specijalna bolnica, i tehnički i kadrovski osposobljena za pružanje vrhunskih bolničkih usluga.
       Inđija ima 12 škola (devet osnovnih i tri srednje), a ono što je naročito interesantno i u Srbiji ne baš uobičajeno s tim u vezi, jeste da opština u potpunosti finansira troškove prevoza učenika. Novac se obezbeđuje uglavnom zahvaljujući donacijama. Štaviše, kaže Siniša Filipović, kada je Republika prestala da finansira vrtić za treće dete, opština Inđija preuzela je na sebe i tu obavezu. Iz opštinske kase plaća se vrtić i za decu iz materijalno ugroženih porodica.
       Možda i ponajbolji pokazatelj novog, drugačijeg odnosa na relaciji građani - opštinska uprava jesu javne rasprave o budžetu. “Imamo obavezu da se konsultujemo sa građanima pre donošenja budžeta. Oni ga pune, i imaju pravo da se informišu”, objašnjava Filipović. U tom cilju, u poštanske sandučiće Inđijčana ubačeno je nekoliko hiljada letaka sa informacijama o budžetu, kao i anketnih listića na kojima su, oni koji to žele, mogli da upišu i svoje primedbe, predloge, sugestije... “Nisam čuo da je ovako nešto urađeno još negde u Srbiji”, kaže predsednik opštinske vlade.
       Svaki od ovih poteza opštinske uprave učinjen je u cilju da Inđija u što bližoj budućnosti postane moderna, Evropi okrenuta opština koja bi, na kraju krajeva, mogla da posluži kao model i ostalim opštinama u Srbiji. Pored dobre volje i svežih ideja, naravno, nužan preduslov za to je i ekonomski razvoj Inđije, čemu opštinske vlasti pridaju posebnu pažnju trudeći se da sa svoje strane učine sve što mogu ne bi li istakli komparativne prednosti svoje opštine i učinili je još privlačnijom budućim investitorima...
      
       Ekologija
       Jedan od zanimljivih projekata koji su odnedavno pokrenuti u Inđiji je edukacija dece o ekologiji koja počinje već od njihove treće godine, u vrtićima. “Ideja je da za deset godina dobijemo jedno sveže ekološko biće, drugačije od nas, tako da problemi zagađivanja životne sredine ne moraju da se rešavaju samo represivnim metodama. Hoćemo, zapravo, da u stepenu brige za sopstvenu životnu sredinu počnemo da ličimo na Slovence, Nemce, Austrijance...”, kaže Siniša Filipović.
      
       Komunalci za primer
       Problem odnošenja đubreta u opštini Inđija zasad se uspešno rešava, tako da tamošnje Javno preduzeće “Komunalac”, osim što iznosi smeće iz svih naseljenih mesta u opštini, pomaže i Irigu, Staroj Pazovi, a slična saradnja možda će se uspostaviti i sa opštinom Pećinci. Stoga, predsednik Izvršnog odbora SO Inđija Siniša Filipović kaže da ovo preduzeće, koje je “primer svim komunalnim preduzećima u Sremu”, planira da postane regionalno komunalno preduzeće tokom naredne dve godine.
       Uz to, budući da je sadašnja deponija smeća u Inđiji ograničenog kapaciteta za koji se očekuje da će biti popunjen do kraja 2004. godine, Inđija i ostale sremske opštine, zajedno sa Šapcem, nameravaju da naprave regionalnu deponiju smeća uz koju bi bila izgrađena i fabrika za reciklažu.
      
       Problem s vodom
       Jedan od većih problema u opštini Inđija jeste nedostatak pijaće vode, kome se trenutno ne nazire dugoročnije rešenje pošto je napuštena ideja o izgradnji regionalnog vodovoda koji bi obuhvatao grad Beograd i čitav Srem. Beograd, koji je u finansiranju trebalo da učestvuje sa više od polovine finansijskih sredstava, odustao je od ovog projekta, a “mi sami ne možemo to da izvedemo”, kaže Siniša Filipović. Iz tog razloga, problem pijaće vode rešava se na kraće staze, za sledećih pet do deset godina, bušenjem bunara. “Ali, to je rešenje kratkog daha”, napominje naš sagovornik.
      
       Servis građana
       “Želja ove opštinske vlasti je da bude servis građana, da im se stvore uslovi da sa što manje muka, čekanja u redovima i šetanja po šalterima završe svoje poslove”, kaže Siniša Filipović. Kao prvi korak u ostvarenju ovog cilja opština je obezbedila donaciju od 300 000 dinara i nabavljena je mini telefonska centrala; građani preko kontakt-telefona “i usred noći” mogu da dobiju kompletnu informaciju o svemu što ih zanima u vezi sa poslom koji treba da obave u opštini, tako da “sve mogu da završe za petnaest minuta”, objašnjava predsednik opštinske vlade.