Ovo beogradsko pozorišno proleće prošlo je u znaku zagrebačke drame. Još se nije slegao odjek koji su doživela monodramsko izvođenje Jelisavete Sablić teksta “Uho, grlo, nož” V. Rudan i drama “Dvije” mlade hrvatske spisateljice Tene Štivičić, kada ih je sustigao sjajan odjek gorkog smeha što se čuo na premijeri drame “Kaj sad?” zagrebačkog pisca u tzv. najboljim godinama Borivoja Radakovića u Beogradskom dramskom pozorištu.
       Ako se tome doda pravi pljusak nagrada koje je dobilo JDP sa “Skupom”, dubrovačkog dramatičara Marina Držića u režiji Jagoša Markovića na Rijeci, može se reći da je srpsko-hrvatska saradnja živa kao da smo u 19. veku, a ne posle tek minulog 20. stoleća kada su ova dva naroda istog jezika u dve varijante, a dve vere, svađali političari i vojnici, a glumci ih za mirnih vremena uvek mirili. Uvek je u tim sredinama bilo i danas ima stupidnih, a netipičnih pozorišnika, umetnika i intelektualaca koji su bliži mentalitetu ljudi sa puškom ili kamom. Ali većina glumaca ova dva naroda su se, osim u vreme trijumfa i najvećih krvavih sukoba, već gotovo dva veka čak voleli.
       Beogradska publika takođe voli da čuje lokalni jezik, što agramerski, što kajkavski, što dubrovački, baš kao i recimo vranjski, i sluša ta narečja sa blagim osmehom ili gromkim smehom, jer mnoge najbolje komedije u istoriji pisane su u dijalektu. Setimo se Goldonija, De Filipa, Držića ili Sremca u dramatizacijama.
       Što se tiče upitno-odnosne zamenice kaj (šta), ta reč je jedna od karakteristika južnoslovenskih jezika, slovenačkog i kajkavskog narečja, pored štokavskog (hrvatskog i srpskog književnog jezika) i čakavskog.
       Najteže je reći nešto o etimologiji zamenica. Ali da pokušamo... Kaj, u značenju šta, naučnici tvrde da je praslovenskog porekla. Dokaz je da je kaj u obliku kaj sačuvano u nekim starinskim izrazima u bugarskom (npr. koj ka koji god), u ruskom prilogu poka koji znači dok. Slovenački etimolog Marko Snoj navodi mogućnost da je kaj nastalo od indoevropskog instrumentala kom, i da je u srodstvu, gle čuda, sa engleskim honj i nemačkim njie (kako).
       Kaj sad? Kad sve to znamo...
      
       JOVAN ĆIRILOV