Rušenje predrasuda

Nakon uspeha sa Travijatom i Violetom „na asfaltu“, ova kuća se s dobrim razlogom ponovo odlučuje na saradnju sa ruskim rediteljem Jurijem Aleksandrovom. Pristupajući Leonkavalovim Pajacima reditelj insistira na postojanju priče u priči i preznačava ishod. Upotrebom maštovitih kostima i scenografije funkcionalne na više nivoa (Vjačeslav Okunjev), Aleksandrov nudi virtuozna i malo očekivana rešenja tačaka koje su u izvornoj partituri narativno „prazne“: dirigent (Stanko Jovanović, izvanredan i kao vođa ansambla ali i kao glumac), koji dobija ravnopravnu ulogu u radnji; hor sačinjen od razigranih mladih ljudi koji se kreću i po sceni ali i kroz publiku; Nedina sanjarenja o ljubavi koja su vizuelizovana „realnim“ venčanjem i penušanjem šampanjca; uvođenje predimenzioniranog „kanarinca“, Nedinog ljubavnika Silvija (namesto njegovog skrivanja u publici)... Protagonisti Pajaca su najbolje što beogradska operska scena ima u ovom trenutku. Ukratko, zamerke – nemamo – dostignuća ovih umetnika nipošto ne bi trebalo propustiti!