Na obalama Ligurije

Režija, scenografija i kostimi Simona Bokanegre, istorijski utemeljene pripovesti o đenovljanskom duždu-plebejcu i njegovim istrajavanjima u neutralisanju političkih sukoba otadžbinskog tla, povereni su Katerini Panti Liberoviči, Serđu Mariotiju i Kristini Ačeti, umetnicima koji su sa jednakim uspehom pre nekoliko godina u istoj operskoj kući radili na Pučinijevim Boemima. Postavka je svedena, definisana hipnotišućom projekcijom talasa (na obalama Ligurije), koji produbljuju scenu, takođe i minimalnim prisustvom boja verovatno u cilju postizanja efekta filma rađenog u crno-beloj tehnici i možda ukazivanja na udaljena vremena... Rediteljka razmešta fabulu po prostornim planovima (razdeljujući je lakim polutransparentnim pokretljivim paravanima), oslobađa je nepotrebnih detalja i, zauzvrat, upotpunjuje dramski tok paralelnim kadrovima koji razjašnjavaju nedoumice koje se odnose na zaplet opere (i te kako prisutne u ovom libretu!), i tako uspostavlja dinamičnu strukturu.

Zasluga dirigenta Aleksandra Kojića jeste izvanredno vajana partitura, usklađenost velikog ansambla, dobro odmereni zvučni odnosi protagonista, bogato nijansiranje Verdijevog teksta. Vasa Stajkić u naslovnoj ulozi demonstrira vokalnu zrelost i moć iskazivanja unutarnjih bura zlosretnog đenovljanskog vođe. Danijela Jovanović donosi uzbudljivo i istovremeno rafinirano prezentovanje lika Amelije/Marije; Saša Petrović kao Gabriele Adorno joj je ravnopravan partner. Branislav Jatić superiorno interpretira rolu starog patricija Fijeska. Kancelar Paolo u tumačenju Nebojše Babića je glasovno i glumački ubedljiv: negativac je na svojstven način dominirao postavkom. Čuvši Ivana Dajića (senator Pjetro), slutimo da je mladi bas novo značajno ime srpskog izvođaštva.