Pipci bele Al kaide

Bosansko pravosuđe optužilo je prethodne sedmice trojicu mladića za planiranje terorističkih napada na teritoriji te države, što je brojne zapadne obaveštajne analitičare navelo na zaključak da su radikalni islamisti, nakon nekoliko godina zatišja posle napada Al kaide na Wujork i Vašington 2001. godine, pokrenuli novu akciju regrutacije i planiranja akcija – ovog puta u Bosni.

Pored već poslovično zategnutih odnosa između tri najbrojnije nacije, Bošnjaka, Srba i Hrvata, prilične pometnje koju je u tamošnje političke krugove unelo prepravljanje Dejtonskog mirovnog sporazuma, pojačana aktivnost ekstremista ozbiljno je, kako se čini, zabrinula bosanske zvaničnike. Toliko da su za potrebe suđenja naručili posebnu studiju o uticaju terorizma na međunarodni položaj BiH, u kojoj se navodi da “postojanje grupa koje spremaju terorističke napade… direktno produžava specifičan poredak u BiH pod patronatom međunarodne zajednice i ugrožava napore države za ulazak u NATO i Evropsku uniju”.

Istovremeno, unutar Islamske verske zajednice u Bosni, upozoravaju dobri poznavaoci ondašnjih prilika, u toku je borba za prevlast između umerenog i radikalnog krila, pri čemu broj “sumnjivih” džamija i raznoraznih verskih škola raste vrtoglavom brzinom. Vehabije, kako običavaju zvati zagovornike tvrde linije islama, pridobijaju sve više pristalica među mladim bosanskim muslimanima, a vlasti pod “aktivnom prismotrom” drže nekih 250 bivših mudžahedina koji žive u selu Gornja Maoča nedaleko od Bihaća, među kojima i devetoricu čija se imena navodno nalaze na listi najopasnijih terorista koju je nedavno izdala vlada u Kairu.

Mirsad Bektašević, Cesur Abdulkadir i Bajro Ikanović, koji su uhapšeni oktobra prošle godine, optuženi su da su, uz pomoć još dvojice mladića, pripremali napad na ambasadu jedne od zapadnih država u Sarajevu. Tačan cilj napada tokom istrage nije utvrđen, a navodni teroristi želeli su, na taj način, da nateraju Zapad da povuče vojnike iz Iraka i Avganistana.

Posebnom analizom, koju je za potrebe bosanskog tužilaštva načinio američki Federalni istražni biro (FBI), utvrđeno je da glas pripada Mirsadu Bektaševiću, švedskom državljanu rođenom 1987. godine u sarajevskom predgrađu Butmir. Bektašević i Abdulkadir su još optuženi da su prilikom hapšenja napali policajce. Prvi samo verbalno nazvavši ih “smetljarima”, a drugi je, kako se navodi u optužnici, pokušao da puca iz pištolja sa prigušivačem koji je krio ispod pokrivača. Policajci su ga posle kratkotrajnog rvanja savladali, a u stanu u Poligonskoj ulici u sarajevskom naselju Hrasno pronađeno je 20 kilograma različitog eksploziva, “izrezanog i oblikovanog za samoubilački napad”, tri trotilska metka, detonatori, pištolj sa prigušivačem, crni platneni opasač namenjen izradi samoubilačkog pojasa, vremenski upaljač skriven u “kinder jajetu”, kao i dve radio-stanice.

Zapadni obaveštajci tvrde da je vođa grupe bio Bektašević, poznat još i pod nadimkom Maksimus, koji je za potrebe Abu Musaba al Zarkavija, vođe Al kaide u Iraku, održavao internet stranicu, što je istragu o celom slučaju proširilo na još nekoliko država. Ubrzo nakon policijske akcije u Sarajevu, danska je policija, pošto je Turčin Abdulkadir njihov državljanin, uhapsila sedam osoba, dok su u Britaniji uhapšena trojica, uključujući i naširoko poznatog internet mudžahedina, poznatog kao “terorista 007” ili Irhabi 007. Potraga za još nekolicinom potencijalnih napadača se nastavlja, ali bez jasnijih naznaka ko bi oni uopšte mogli biti, pošto ukupno petorica uhapšenih tokom istrage “nisu rekli gotovo ništa”.

Mirsad Bektašević, ako je verovati američkim “profajlerima”, koji su radili na ovom slučaju, savršeno se uklapa u opšteprihvaćeno viđenje regrutovanja i indoktrinacije budućih terorista. Otac mu je poginuo tokom proteklog rata, nakon čega se sa majkom preselio u Švedsku. U školi nije bio preterano dobro prihvaćen, a zbog verskih ubeđenja ubrzo je dobio nadimak “Taliban”. Bektaševićeva verska shvatanja radikalizovala su se pošto je tokom jednog raspusta u Bosni pohađao “kuransku školu”, nakon čega se hvalio da će pre ili kasnije organizovati sopstvenu terorističku grupu. Nekoliko drugih đaka, takođe muslimana, prihvatilo je njegove stavove, dok su ga ostali mahom izbegavali zbog agresivnosti i mržnji prema svemu što se nije uklapalo u Mirsadovu viziju idealnog društva. Prvi “napad” izvršio je u osmom razredu osnovne škole, kada je pod skelu postavio “manju eksplozivnu napravu”. Slučaj nikada nije prijavljen policiji, jer su nastavnici smatrali da se radi o “nestašluku”. Nije išao na časove muzičkog vaspitanja, nikada nije viđen sa devojkom…

“Bektašević spada u grupu ljudi koje bi radikalni islamisti najviše voleli da vide u svojim redovima. Mlad, inteligentan i u velikoj meri odbačen od sredine”, rekao je za NIN jedan zapadni obaveštajac. “Suštinski, on se uklapa u sliku koju imamo o stvaranju ‘bele Al kaide‘, odnosno grupe esktremista regrutovane i Evropi ili Severnoj Americi, koja bi imala znatno lakši prolaz kroz rigorozne kontrole na zapadu od, recimo, Arapa”.

Zapadni obaveštajci, takođe, smatraju da je novi talas regrutacije budućih terorista na Balkanu počeo pre otprilike četiri godine, kada je liderima radikalnih islamista postalo jasno da je pažnja brojnih obaveštajnih službi usmerena direktno na čitav niz osoba takozvanog “afro-azijskog” porekla, čime je uspeh njihovog budućeg delovanja doveden pod veliki znak pitanja. Stoga su došli do zaključka da sve aktivnosti što pre moraju preuzeti “lokalno regrutovani” aktivisti, koji će privlačiti znatno manju pažnju od stranaca.

Pod “stalnim nadzorom” je čitavo jedno selo u Bosni – famozna Gornja Maoča kod Bihaća – u kojoj se posle proteklog rata naselila kolonija bivših islamskih boraca, koji su se u međuvremenu poženili Bosankama i postali punopravni građani te države. Istovremeno, stvorena je i čitava “zajednička obaveštajna mreža”, u čijem radu učestvuju SAD, Velika Britanija, Nemačka, ali i sve okolne države, uključujući Srbiju i Hrvatsku. Posao da se pohvataju svi konci navodno neverovatno zamršene mreže potencijalnih terorista nije nimalo lak, tvrde obaveštajci, posebno zbog “poroznih” granica balkanskih država.