Groteske snažnih simbolika

Dok crvenim tepihom ispred Gran palea defiluju zvezde filmske industrije sa svih meridijana, kanskim ulicama ovog maja patroliraju i policija i specijalci u maskirnim uniformama sa automatskim puškama. Sa krovova, festival i okolna dešavanja prate snajperisti, a sa mora situaciju kontroliše i ratni brod. Nivo bezbednosti je, zbog terorističkih napada u Francuskoj, s razlogom podignut na najviši mogući nivo, pa su i predstavnici sedme sile podvrgnuti konstantnim kontrolama prilikom ulazaka u bioskopske dvorane i druga festivalska zdanja. Nema čak ni vatrometa ove godine, a atmosfera nije ni upola glasna kao ranijih godina. Čini se da je i manje ljudi. Ni vreme nije kao pre jak vetar i uporna i nepredvidiva kiša.

Nasuprot otežavajućim okolnostima, čini se da Kan poslednjih nekoliko godina nije imao tako jaku i slojevitu takmičarsku selekciju sa filmovima koji su ogledalo života, tematizovani teškom svakodnevicom savremenog sveta, u čijem je prvom planu mali čovek nasuprot velikog sistema. I dok su uzviknuvši u isti glas Živeo film, živeo Kan, živele žene u Teatru Limijer vrata 69. festivala otvorili francuski glumac Vensan Landon i američka glumica DŽesika Čestejn, prve pokretne slike ovogodišnje edicije bile su sa potpisom Vudija Alena.

Sa filmom Caf Society neumorni 81-godišnji veteran ušao je u anale festivala kao reditelj čiji je film tri puta prikazan na svečanoj ceremoniji otvaranja. Ima i onih koji tvrde da je deviza kojom se služe organizatori: ako ne znate koji bi film odabrali za otvaranje filmskog festivala u Kanu, uzmite novog Vudija Alena! Ali ni ovoga puta, jedan od najproduktivnijih autora ne učestvuje u trci za Zlatnu palmu. I ovo ostvarenje svojevrsna je kompilacija njegovih preokupacija. Vudi Alen se ponovo bavi pitanjima sudbine, životnih izbora, njihovih posledica, ali i neskladom uma i srca, pa se ne možemo oteti utisku da je dosta toga u novom filmu dežavi.

Angažujući nove zvezde Holivuda, DŽesija Ajzenberga i Kristin Stjuart, Vudi Alen je snimio romantičnu komediju o mladiću koji tridesetih godina 20. veka dolazi u fabriku snova kako bi postao deo filmske industrije. Evocirano je prohujalo vreme u kome reditelj niže sitne duhovite zaplete nalik scenama iz pozorišta. Kao što je to činio u filmu Meci iznad Brodveja (1994), Alen i ovoga puta pravi paralelu između umetničkog u kriminalnog miljea, pri čemu se više nego ranije insistira i na jevrejskom identitetu. Na konferenciji za novinare, autoru i protagonistima postavljeno je pitanje šta misle o citatu iz filma da je Holivud grozno i opasno mesto. I dok su svi objašnjavali kako je nekada bilo tako jer su filmske kompanije bile vlasnici glumaca, Alen je zaključio da je Holivud i danas takav



Već prvih festivalskih dana izdvojili su se favoriti za Zlatnu palmu, za koju ove godine konkuriše 21 film, a vrednuje ih žiri predvođen ocem Pobesnelog Maksa australijski blokbaster reditelj DŽordž Miler. Posle sjajnog filma Svi ostali smeštenog na Sardiniji, genijalna nemačka rediteljka Maren Ade nastavlja da istražuje evropske destinacije. U najnovijoj urnebesno zabavnoj groteski savremenog sveta Toni Erdman koja je tokom projekcije praćena konstantnim aplauzima kritičara i novinara, autorka nastavlja da istražuje evropske destinacije. Ovoga puta to čini kroz priču jake simbolike o Nemici u Bukureštu, korporacijskom stručnjaku, koja ostaje zatečena neočekivanom posetom ekscentričnog oca. Predstavljajući se lažnim imenom kao poslovni čovek, s perikom i veštačkim zubima, on ulazi u njen privatni i poslovni život. Maska koju nosi demistifikuje svu glupost i prazninu makroekonomije i finansijskog sveta u kojem se kreće njegova ćerka, istovremeno pokušavajući da redefiniše njihov odnos.

To su samo neki od obećavajućih naslova, prikazanih u prvoj polovini 69. Kanskog filmskog festivala.