Poklon Vladimira Veličkovića

Do 26. februara, u Salonu Muzeja grada Beograda, traje izložba Vladimir Veličković – poklon kolekcija Muzeju grada Beograda, prva u nizu aktivnosti kojom će ova institucija početi obeležavanje 120 godina od osnivanja. Pre tri godine, povereno im je na čuvanje, održavanje i staranje dvadeset i osam umetničkih dela Vladimira Veličkovića. Poklon obuhvata radove nastale u periodu od 1972. do 2009, koje je umetnik još za života namenio kao poklon Gradu Beogradu. Reč je o dve monumentalne slike u tehnici ulje na platnu, dva crteža u tehnici akril na papiru i dvadeset i četiri serigrafije na papiru. Dela se sada prvi put izlažu kao celina, pružajući mogućnost uvida u različite faze stvaralačkog opusa. „Prvi površan utisak o tome da ove zastrašujuće slike nastaju iz morbidne, patološke potrebe za pokazivanjem monstruoznog naličja uobičajene slike stvarnosti sveta, lišene eufemističkih epiteta humanosti, brzo zamenjuje dublji doživljaj biblijskog prizora ljudskog pada“, pisao je Đorđe Kadijević oktobra 2002. u NIN-u. „Taj pad ima eshatološku poentu. Veličković ne ilustruje ovu ili onu epizodu jezive istorije veka koji je proživeo, ne priča o nesreći koja se desila ovde ili onde. NJegov pakao je univerzalan, sveprisutan, to je deo same sudbine sveta. On ima jezivu dubinu Danteovog `devetog kruga`. Čudi i zadivljuje Veličkovićeva odlučnost da u već dugom motrenju na taj strašni prizor istraje, ne zatvori oči pred njegovim grozotama, ne skrene pogled na onu stranu gde se u maglenom rumenilu utopije priviđa motiv nade. Za svoj apsolutni pesimizam traži adekvatan umetnički izraz. Nalazi ga u slikanom prizoru klasične, iluzionističke rezolucije. NJegovo veliko gubilište ima dva ambijenta: mračne, podzemne enterijere i sure predele dubokih pejzaža viđenih u sumraku, pred početak večne noći bez svitanja. Na površini platna smenjuju se sekcije premazane lazurnim slojem smeđe crvenkaste boje koja je u poslednjoj fazi, tokom devedesetih, zamenila prethodnu, hladnu sivomaslinastu gamu, i mesta oslikana bujnim nanosom paste sa vidljivim tragom četke i utisnutim pokretom ruke čijim zgrušavanjem su dočarani detalji izranjavljenih, iskasapljenih, nagih ljudskih figura...“