Novi Beograd na leđima kornjače

Ako u poslednjih pet godina niste prošli Bulevarom Milutina Milankovića bićete svakako iznenađeni, prijatno iznenađeni. Na prostornom pojasu omeđenom s jedne strane Milankovićevim bulevarom a s druge železničkom prugom a na dužini od Tošinog bunara do Gagarinove ulice i pre toga je bilo izgrađeno petnaestak poslovnih objekata u proseku natprosečnog beogradskog arhitektonskog nivoa. Danas pak tu se već formirao impresivan niz modernih palata sa tek ponekim praznim međuprostorom. Bez ikakve dvojbe moglo bi se reći da je to naša najjača koncentracija objekata isključivo radnog karaktera bez uobičajene kombinacije namenjene biznisu i stanovanju. Unutar pomenutog niza najviše pažnje po svojim arhitektonskim svojstvima privlači trogabaritni ansambl „FOURTYONE“ kompanije GTC lociran u novobeogradskom BLOKU 41. Grupu sedmospratnica kubično svedenih formi odlikuje uzdržan i, istovremeno, vešto artikulisan fasadni izraz u kombinaciji staklenih površina, brisolejnih segmenata i punih trakastih okvira. Nijansirana paleta svetlosivog kolorita čini kompleks privlačnom prostornom vedutom. Primedbu na primetnu zgusnutu izgrađenost lokacije ublažava prijatno okruženje sa raznolikim parternim detaljima. Što se tiče funkcionalnih svojstava radne površine od oko 30.000 kvadratnih metara, na njoj su primenjena najsavremenija enterijerska obrada i instalacijska oprema. Ovde se, ipak, ne može govoriti o izuzetno visokom arhitektonskom dometu, ali se može izreći pohvala kreativnom rezultatu vidnog doprinosa beogradskom urbanom ustrojstvu. Sličnu, ali i nešto nižu ocenu zaslužuje i skupina tek sagrađenih palata u Bloku 43 (preko puta poznatijeg Bloka 23). Ono što posebno ističe sve ove nove palate je vremenski period kraći od četiri godine u kome su one sagrađene. Kada se tome dodaju tri velika višezgradna stambeno-poslovna bloka u Ulici omladinskih brigada, građena u istom vremenskom rasponu, onda nam se nameće povod da pređemo na drugu obalu Save, gde u Beogradu na vodi najavljeni „Zamajac srpske privrede“ nikako da makne od rugobnog skeleta dvojne kule koja svojom visokom masom guši obalu reke i najbolje izražava opravdanost mnogih stručnih i javnih otpora želji jednog (da jednog!) čoveka da laičkim činom nametne Beogradu svoju „urbanističku“ zamisao pogubnu po njegovu prostornu i delatnu sudbinu. I, tako, dok je u Novom Beogradu upadljiv rad gradogradbenog zamajca dotle, od vlasti naveliko hvaljeni, Beograd na vodi se jedva primetno miče kao da je položen po leđima zalutale kornjače.