Gde nestadoše čovekoliki

Istorijski je nesumnjivo da je, posle propasti srpske srednjevekovne države, Srpska pravoslavna crkva jedini čuvar nacionalnog, kulturnog i drugog identiteta srpskog naroda. Oko ovog navoda se možda može i sporiti, ali ne verujem u to. Nesporno je potpuno da je država Srbija od 1945. godine nacionalizovala sva ili skoro sva nepokretna dobra (zemljišta, šume, pašnjake, zadužbine i dr.) i sve do danas ubirala značajne prihode od imovine i još uvek ih ubire. Stoga bi se moglo reći da Srbija kao država i ne finansira religijsku nastavu i religijske škole, jer ti izdaci samo predstavljaju manji deo ostvarenih prihoda od nepokretnosti koje su nacionalizovane. Da je bilo pameti od vlasti prošlih i bliskih, na Kosovu i Metohiji, vraćena imovina bila bi značajan faktor u regulisanju statusa Kosmeta. To su činjenice koje je trebalo da zasmetaju g. Iliću, kada se radi o finansiranju verske nastave i verskih škola. Ali gospodin Neša Ilić nije samo kritičar verske nastave i njenog finansiranja. On je kritičar teologije kao nauke i promoter Darvinove teorije evolucije. Poznato je, što proizlazi iz samog pojma, odnosno reči teorija, da je to samo teorija a ne i naučna istina, a što nije postala ni u poslednjih 150 godina od njenog promovisanja. O „nenaučnosti” teologije ima i kompetentnijih, pa se u to neću petljati, jer bi upuštanje u to stvarno bilo petljanje. Ono što me iritira jeste prilaz g. Ilića Bibliji i njegov pokušaj pojednostavljenog tumačenja Knjige Postanka. Ako se ona i njeno tumačenje sagledavaju u današnjem dobu bez poznavanja istorijskih, geografskih, filozofskih izvora, načina mišljenja i izražavanja, pa i nacionalnih i drugih, uključujući i način predanja, pri čemu su pisani izvori manjkavi i nedostatni, onda se ona, tj. Biblija ne može tumačiti, pogotovo ne od strane laika. Ni zastupnici evolucionističke teorije ne mogu odgovoriti na mnoga pitanja o nastanku života na Zemlji, pa se služe nedokazivim sredstvima, od kojih su neka stara 10, 15, 50 ili najviše 100 godina. Zar g. Ilić stvarno misli da su oni plakati po školama u svetu, kojima se utiče na decu, a na kojima se vidi pogureno četvoronožno biće slično majmunu, kako se ispravlja kroz milione godina (da ne računamo one njihove milijarde od jednoćelijskog organizma sa DNK „donetom” iz svemira, do tog pogurenog bića), da bi postao današnji čovek – naučna istina ili pak propaganda teorije evolucije. A cela slika i sve te slike zasnivaju se na desetak kostiju rasejanih po Aziji, Africi, Evropi i Australiji i slikama današnjih majmuna – primata i današnjeg čoveka! A gde su fosili i ostaci hiljada drugih životinjskih i biljnih vrsta? Kroz izvesno vreme tvrdićete da su filmovi kao Park iz doba jure istiniti, samo da ljudi zaborave da su proizvod holivudske imaginacije i profita. Ima mnogo pitanja na koja nema valjanog odgovora, za misleća bića – ljude. I na kraju, zaista se bolje osećam u veri da smo moji preci i ja ljudi stvoreni od sveznajućeg božanskog bića, nego da sam potomak majmuna, pa čak i ako je bio čovekolik. Samo, gde nestadoše čovekoliki, a ostadoše samo obični majmuni? Bogdan D. Bukvić, Bačka Topola