Neubedljivo i igrački i dramski

Nudi i zbirku godina istorije, i teško je otkriti sistem u kome je predstavljen glavni junak. Svi su Veliki u brojnim ulogama, tokom sedam scena, svedenih na scensku igru: izađi i pokaži se! Koreografija stilski neujednačena, nedovršenih zbrkanih koreografskih rečenica, plovi na talasu sličnih današnjih nemačkih pozorišta baleta. Cilj je vizuelno određivanje minimalističkog, tegobnog, zatvorenog autorovog nemira, a ne spektakl baleta velike istorijske teme. Ipak, najveći propust autora Aleksandra jeste njegova nepotpisana muzika: autorski programski kolaž je nedopustiva umetnička sintagma stvaranja „Velikog“ baleta! Igrači, polunagi, u crnim kožnim kostimima, na početku su uverljivi, a potom sve više neubedljivi i igrački i dramski. Da nije bilo prvaka baleta: Jovana Veselinovića (Aleksandar), Mile Dragičević (Olimpija, kraljica), Ane Pavlović (Roksana, baktrijska plemkinja) i Dejana Kolarova (Vreme), nema drugog motiva da se pogleda baletska kriza „Velikog“ angažmana našeg nacionalnog baleta.