Princ očaravanja

Reditelj ovog filma, Nikolas Vinding Refn, najunosniji holivudski import iz Evrope, definitivno je uz Islanđanina Baltazara Kormakura najkonstitutivniji i najkreativniji evropski stvaralac na stažu u Sjedinjenim Državama… Vozač, film koji sledi nakon njegovih kultnih ostvarenja Pušer i Buđenje Valhale, bravura je bez premca u recentnoj američkoj produkciji, i uz Kolateral Majkla Mana, jedan od esencijalnih filmova o Los Anđelesu napravljen u ovom milenijumu. No, dok je kod Mana nasilje uvek u funkciji (re)aktualizacije junaka i njegovo pozicioniranje u kontekst herojskog doba, Vinding Refn je, posve suprotno, više zainteresovan za tragičnu konverziju junaka iz mitskog statusa u svakodnevicu. Kompleksnost Vozača očituje se u permanentnoj izmeni planova što ga, ne samo tehnički govoreći, povremeno čini filmom u koji je teško proniknuti. Ostavljajući gledaoca bez ikakve mogućnosti identifikacije, Vinding Refn kao da ne isključuje mogućnost da je pakao u stvari jedno posve barokno mesto, a njegov najveći cinizam je zapravo paradoksalna ideologija ovog filma da odgovorni ljudi mogu biti samo luzeri. Refnov film je od onih čiju veličinu prepoznajete posle dvadeset sekundi gledanja i njegov ubitačan ritam je posve hipnotičan te ga to čini filmom koji bez prekida drži pažnju. Na drugoj strani Vozač je transparentan primer promišljenog filma koji nikada ne zapada u intelektualizam a njegova filozofska priroda primerena je onoj čuvenoj Hoksovoj: Za mene je najbolja ona drama koja tretira ljude u opasnosti!… Uz to, film je delo izvanredne glumačke podele: Rajan Gosling i Keri Maligen su neformalni filmski duo sezone, kao što je Albert Bruks kao mafijaš dao jednu od najboljih uloga svoje karijere.