Cinizam ideologija

Impresivna lista velikih glumačkih imena (DŽudi Denč, Havijer Bardem, Albert Fini, Ralf Fajns...), u izvanrednoj glumačkoj podeli, učinila je da, možda prvi put tako transparentno u filmovima o Bondu, epizodni likovi ne statiraju i ne sparinguju glavnoj zvezdi (Danijelu Kregu), već su i glumački i kao likovi posve ravnopravni, ako ga na planu dorađenosti svojih glumačkih funkcija čak i ne nadilaze. Bez ijednog trenutka aritmije u dva i po časa dugom filmu, pratimo odmeravanje snaga terorističkog genija Silve (Bardem), te Bonda koji mu je za petama a koordinisan sugestijama M, jedne od doajenki britanske obaveštajne službe M16 (izvrsna glumačka kreacija DŽudi Denč). Aktuelizacijom priče o terorizmu, Skajfol je gotovo invarijanta. Suptilan, lekareovski mudar, gotovo filozofičan do trenutka dok cinizam filmskih situacija ne postane cinizam njegove ideologije, film tvori uzbudljivu ideološku igru, u kojoj se najuočljivije manifestuje duh posthladnoratovske doktrine: „zlo nema zastavu ni naciju“. Skajfol se može tumačiti i kao svojevrsni dijaloški spor u traženju odgovora na pitanje šta čini esenciju špijunskog poziva: „inteligencija, kao osnovni i neprikosnoveni ljudski resurs“, ili tehnologija shvaćena kao sveobuhvatna logistika, pa i logistika narativa... Skajfol je, shodno zahtevima klasičnog prosedea, gotovo inverzivan film. NJegov klimaks, sa stanovišta same akcije je na samom početku. U briljantnim inicijalnim kadrovima, u narativu bez ekspozicije (u prvom kadru Bond već zatiče onesposobljene agente), Skajfol je film koji ne stremi toliko stabilizaciji poretka razorenog neredom, koliko stabilizaciji načina koji bi se pokazao uspešnim da se neredu (zlu) omeđe koordinate i učini ga se neefikasnim. Delo nesumnjive etičnosti (trijumf pravde nad haosom), zarad čije se neprikosnovenosti prizivaju čak i stihovi Alfreda Tensiona, Skajfol je ideološkom beskompromisnošću kojom prati procese razgrađivanja u modernom svetu, najreakcionarniji mogući film. On je najgora moguća apologija svrhe i nedodirljivosti obaveštajnih službi (naravno, zapadne provenijencije), prećutna legalizacija ideje da cilj uvek opravdava sredstva, tiha tranzicija u potpuno društvo kontrole...