Južni Sudan

Prošle nedelje proglašena je još jedna država na svetu – Južni Sudan. Ovaj veliki dan za Južnosudance je ujedno i konačan kraj jednog od najdužih građanski ratova našeg vremena. Kako to često biva na prvi pogled, reč je o verskom ratu, jer građanski rat se vodio u dva maha, od 1955. do 1972, a zatim od 1982. do 2005. godine, između severnog, pretežno muslimanskog, i južnog, pretežno hrišćanskog življa. Ne treba mnogo pameti da se shvati da je upravo reč o kolonijalnom nasleđu. Kada se Afrika počela oslobađati kolonijalnih sila, severne delove Sudana su zaposeli Egipćani, prevodeći stanovništvo na islam, a na jugu su prevladavali lokalni hrišćani. Krvavo kolonijalno nasleđe zapravo se okončalo ovih dana kada je domorodačko stanovništvo sa juga proglasilo državu Južni Sudan sa hrišćanskim, dok je u severnom delu Sudana ostalo muslimansko stanovništvo, koje je za jug bilo tuđinska vlast sa kojom se borilo za svoju nezavisnost. Kolonijalisti su među bezbrojnim sudanskim plemenima nalazili robove koje su izvozili da bi ih surovo eksploatisali, pored eksploatacije materijalnih dobara – slonovače, južnog voća, zlata i drvene građe. Velikoj šarolikoj svečanosti povodom proglašenja nove, najmlađe države na svetu, u ritmu temperamentnih igara, prisustvovali su pre svega najveći državnici Afrike, a u ime predsednika SAD njegova baka, „Mama“ Sara Obama. Bilo je dosta kolebanja oko naziva nove države. U igri su bili nazivi - Zemlja Nila, zatim Republika Juvan, kao i drevni naziv ove oblasti Kuš. Odluka je pala plebiscitom koji je pokazao da je većina stanovništva za naziv Južni Sudan. Reč Sudan potiče od arapskog naziva ove istočnoafričke zemlje, iz 1842. godine – Bilad-el-sudan zemlja crnih (aswad crn, u ženskom rodu sauda). Da završim sudanskom poslovicom: „Svojom dobrodušnošću nećeš daleko doterati“, koju možete primeniti prema svom nahođenju.