Tri Srbije i Zapad

kako krvavi bili teroristički napadi na Madrid 2004. i London 2005, ostaje činjenica da su od Drugog svetskog rata naovamo najveće nasilje pretrpeli muslimani tokom građanskog rata u Bosni, a sproveli su ga pravoslavni hrišćani Evropljani Srbi”.                                                                Tako piše u tekstu „Imigracija, islam i Zapad” prenesenom iz Los Angeles Times-a, (a koji se bavi stavovima konzervativnog mislioca Kristofera Koldvela o problemu islamske imigracije na Zapadu. Teroristi dolaze u Madrid i London i masakriraju nedužne građane. No, analitičar LAT-a sugeriše da su Srbi gori od ovih terorista. I još se ponešto sugeriše ovim iskazom. Sukob u Bosni nije nastao ni zbog religije ni zbog prikrivene komšijske mržnje. Sukob je nastao oko države i organizacije života na zajedničkom prostoru. Namjera političkog rukovodstva bosanskih muslimana bila je da taj prostor urede po svojoj mjeri. To je ona faza koje se sada na Zapadu pribojavaju pošto su neoprezno dozvolili nekontrolisan priliv imigranata iz islamskih zemalja, čija asimilacija nije uspjela, a nema u potrebnoj mjeri ni integracije u zapadni sistem.  A kakve veze sa svim tim ima prva, druga i treća Srbija? Pa ima, jer su se izdvojili čisti, lijepi i dobri i nazvali se druga Srbija, a prljave, ružne i zle su ostavili u prvoj Srbiji. Mnogi pripadnici te samozvane druge Srbije zarad bržeg ulaska u Evropsku zajednicu prihvataju stavove Zapada o prirodi sukoba na našim prostorima i stepene krivice koje je Zapad odmjerio. Profesor Konečni je hirurški precizno oslikao stanje i odnose u Srbiji. Možda je malo idealizovao treću Srbiju, ali realno postoje uslovi da ni tu nije mnogo promašio. Sasvim je realno da srpska dijaspora bolje poznaje suštinu Zapada. I da mogu uspješnije amortizovati stavove poput ovog u LAT-u. I pomoći da u Evropsku zajednicu uđemo uspravni a ne smoždeni, kako bi to prihvatili neki pripadnici takozvane druge Srbije. Polažem izvjesnu nadu u treću Srbiju. Da će, na kraju, svojim angažovanjem poništiti i tu nerazumnu podjelu. Oko ključnih pitanja moraju biti usaglašeni stavovi, na opštu korist. Tu mora biti jedna Srbija. Oko manje bitnih, može ih biti i više od tri.