Kaligrafsko tkanje

1. TRAGAČ r: Hong-džin Na, Južna Koreja, 2008. Jedan od najboljih filmova u novijem svetskom filmu, istovremeno je jedan od najkompleksnijih i najinteligentnijih filmova recentne svetske produkcije. Žanrovski iskorak iz trilera, u mračnu, apokaliptičnu viziju, postaje, na drugoj strani, milenaristički koncept sveta....Svojevrsna konverzija budizma u hrišćanstvo. 2. GRAD 24 r: Đia Đan Ke, Kina 2008. Novim hipnotičkim denunciranjem naličja ekonomskog uspona savremene Kine, još rigoroznije no što je to radio u svom remek-delu Svet, Djia Djan Ke, pokazuje da je jedan od najvećih živih reditelja savremenog svetskog filma. Grad 24 je pre svega destabilizacija omeđenog polja dokumentarnog filma u okviru kojeg se fingiranje narativa ukazuje kao potpuno neotkriveni filmski prostor. Vrhunski snimateljski rad! 3. THREE DAYS TO FOREVER r: Riri Riza, Indonezija, 2007. Briljantna melodrama s mnoštvom mikroplanova, kaligrafsko je tkanje jednog od najperspektivnijih indonežanskih reditelja. Road-movie čiji prebogati referentni okvir u prvom redu priziva duh Vima Vendersa iz Alise u gradovima, budući da se oba filma, u svom preziru prema svakom romantizmu, primarno bave `ideologijom izdajnika`... 4. ŽIVOT I SMRT PORNO BANDE r: Mladen Đorđević, Srbija 2009 Najznačajniji, inovativni, formalni i stilski pomak srpskog filma u odnosu na kanon. Fascinantan žanrovski hibrid koji mladi srpski film prevodi u prostore evropskog filmskog vrha. Minuciozna studija posttraumatske Srbije koja nedvosmisleno kaže da je epika srpskih rana, satkana od svih onih partikularnih poraza, globalno uporište srpske etike, ali i dramaturgije...Onirično putovanje koje srpski film nije imao, ili nije prepoznavao kao smernice svog unutarnjeg nadahnuća... 5. SREDA, r: Niradž Pandej, Indija 2008 Bez obzira na to što nije Kamal Hasan, vodeći reditelj indijskog potkontinenta, Niradž Pandej, koristeći usluge diva Nasrudina Šaha, stvara politički najnekorektniji film milenijuma: ingerencije policije preuzima usamljeni pojedinac koji u borbi protiv terorizma, koristi sredstva i metode najmodernijeg terorizma, a presrećna indijska političko-policijska nomenklatura ovu prevenciju tretira kao kućnu radinost...Verovatno najciničniji indijski film novijeg doba još od filma Bombaj Manija Ratnama, duhovni je, iako ne i politički sledbenik militantnih filmova Santoša Sivana... 6. POLICIJA, PRIDEV r: Korneliju Porumboju, Rumunija 2009. Stilski besprekoran, Policija, pridev je novi važan poen za visokorangirani rumunski film. Sa izuzetnim darom za opservaciju, Porumboju maestralno uobličava svoj film iskusnom rukom istinskog majstora. Ironijski naboj filma tek je jedna od njegovih uspešnih majstorija. Brojne repeticije i varijacije čine njegovu fakturu vrlo modernom, a sjajan rad sa glumcima od kamuflirane benignosti ide ka istinski opakom finalu... 7. SERVIS r: Briljant Mendoza, Filipini/Francuska 2008. Među najsvežijim novim glasovima svetskog filma Mendozin film odiše lakoćom, izvanrednim poznavanjem miljea i diskontinuiranom, alinearnom naracijom, čije su glavne odlike fragmentarizacija, digresija i afirmacija naoko nebitnih vezivnih delova filma, a da pri tom zadrži visok stepen koherencije i usaglašenosti svih njegovih parcijalizama... 8. ORDINARY PEOPLE r: Vladimir Perišić, Srbija, 2009. Premda utisak rigidnosti ostaje dominantan zadugo nakon gledanja filma, teško da se filmu može prigovoriti njegova emocionalna neučinkovitost. Naprotiv! Pročišćen od svih natruha narativnih suficita, sveden u dijalogu koliko god i u suvišnim dešavanjima, Perišićev film je prepoznatljivo emocionalno polje za jednu drugu vrstu recepcijske kulture. Mimikrija tako ostaje njegovo suštinsko lukavstvo, težeći zgusnutosti upravo denotiranjem znakovnog polja. 9. BEZ DAHA r: Jang Ik- DŽun, Južna Koreja 2008. Svojevremeno je Luis Bunjuel pišući o brazilskom reditelju Glauberu Roši, veličao njegove filmove kao primer „krvave poezije“. U ovom haotičnom filmu, emancipacija gubitnika nikada ne afirmiše brutalizaciju ni kao jezik ni kao komunikaciju... Kako bi danas izgledao srpski film devedesetih da se u njemu pojavio jedan ovakav film? 10. ČETIRI NOĆI SA ANOM r: Ježi Skolimovski, Poljska, Francuska, 2008. Najneočekivaniji rediteljski potpis godine! Film Ježija Skolimovskog mala je ogledna bravura iz režije u kojoj se sjajno kontrastiraju sve moguće opozitne kategorije. Emocionalni krik u makabričnom poljskom bespuću ostaje autentično lirično svedočanstvo o devijaciji, shvaćenoj kao nabokovljevski opsesivizam...