Đilasovi javni službenici

Od vremena Zorana Radmilovića nije bilo ciničnijeg odnosa prema glumcima od ovog koji je izrekao gradonačelnik Beograda… Samo, danas nema Zorana da se makar sprda sa tom bedastoćom, a niko se ne usuđuje da pita gradonačelnika u kojoj su to evropskoj prestonici glumci javni službenici, kako ih je on nazvao. Obrazlažući svoj izum, gradonačelnik je još kazao da neće više biti glumaca koji će 10 godina primati fiksnu platu, a da ne rade. Ko to prima platu 10 godina a ne radi? Reč je o samo jednoj glumici. Anica Dobra, članica Ateljea 212 prima minimalni lični dohodak, kako bi ostvarila pravo na socijalnu zaštitu. I cela priča tu počinje i tu završava. Sva ostala odbijanja uloga i sve ostale glumačke nepodopštine proizašle su iz sukoba sa dojučerašnjim upravnikom Ateljea 212. Sva je prilika, kad je o kulturi reč, da se gradonačelnik ponaša onako kako se, verovatno, ponaša u firmama čiji je vlasnik. Budući je u tome veoma uspešan, njegova menadžerska svest primenjuje iste aršine i na glumce: „Oni koji budu stalno plaćeni od strane grada, postaće javni službenici i imaće svoje obaveze. Glumci koji ne žele da imaju takve obaveze postaće slobodni umetnici koje će režiseri pozivati da glume po ugovoru.“ Zaposleni glumci u beogradskim pozorištima nisu javni službenici grada na čijem je on čelu, i ne može on kao gradonačelnik da preko noći menja sistem. Neko je gradonačelniku morao da kaže kako postoji Zakon o kulturi koji se ne primenjuje, pa je to prvo pitanje koje treba postaviti i rešavati. Zbog čega ovaj Zakon ne dobija svoja podzakonska akta i ne počne da funkcioniše? Neko je gradonačelniku, takođe, morao da kaže kako u istom gradu, gde je većina pozorišta na gradskoj kasi, postoji i nacionalno pozorište koje se finansira iz republičke kase. Hoće li, u skladu sa gradonačelnikovom idejom, sutra i predsednik Srbije saopštiti da su zaposleni u Narodnom pozorištu javni službenici, ili su i dalje glumci? Poznat kao čovek koga problemi iz kulture nisu previše zanimali, gradonačelnik je tokom svog mandata jedino zaplakao nad odlaskom upravnika Ateljea 212, i tu priliku iskoristio da saopšti ovo što smo citirali i još ponešto što nikako nije u domenu njegovog rada. Objasnio je da će ubuduće samo menadžeri u kulturi moći da se nađu na čelu ustanova kulture, a umetnici mogu da se bave umetničkim radom. Vredi citirati: „Ko bude želeo da bude direktor, moraće da pokaže da je završio menadžment u kulturi i da ima potrebno znanje, a umetnički deo treba da prepusti umetničkom direktoru.“ Sve ovo što smo čuli proteklih dana, deluje pomalo kao gradonačelnikov revanšizam spram glumaca što su uspeli da nateraju upravnika Kokana Mladenovića da podnese ostavku na mesto upravnika Ateljea 212. I otuda njegov obračuna sa glumcima. Niko upućen i objektivan neće čestitati glumcima zbog toga. Ali niko upućen i objektivan ne može da prihvati gradonačelnikov preteći ton. Valjda postoji zakon, konkurs, o izboru rukovodećih ljudi na čelo ustanova kulture, nije Beograd gradonačelnikovo vlasništvo pa da ljude koji imaju svoje zanimanje, a zovu se glumci, preko noći preimenuje u javne službenike.