Krah vrednosti

U 49. godini, Majkl Bej, glede mogućnosti da ikada napravi kvalitativni iskorak u svojoj karijeri, spadao bi u otpisane reditelje. I, iznenada, taj iskorak stiže filmom Znojem do love, što je, srazmerno skepsi prema njegovom tvorcu, jedno od prijatnijih iznenađenja prve polovine 2013 Autorski film u najboljem smislu te reči, Bejovo ostvarenje zasnovano je na istinitoj priči (detalji otmice, iznude, mučenja i ubistva nekoliko žrtava među čijim je egzekutorima bilo i nekoliko bildera), svojim svežim, crnohumornim opserviranjem postignuća dece američkog sna spada, ujedno, u filmove žestokog kritičkog naboja. Bizaran, nepredvidiv, zabavan, duhovit, suludog ritma, povremeno nadrealan, Znojem do love je svojevrsna filmska groteska koja inteligentno miksuje različite žanrovske predznake, te film koji počinje kao benigna komedija završava kao uslovni horor. Odnosno, moguće ga je čitati kao horor s povremenim izletima u kriminalistički film i dramu, s tim što formu komedije Bej zadržava do kraja, budući da najefektnije pokazuje diskrepanciju između uzroka i posledice.

Znojem do love dešava se na Floridi, gde se i junakinje filma Buntovnice, takođe ponesene mogućnostima easy life-a i propratnom mitologijom hedonističkog epicentra, gorko nasukaju o sve razuđenije obale američkog socijalnog prestiža, i gde dobar provod često izostaje u veoma restriktivnoj podeli vodećih uloga i propratnog statiranja. Gotovo pisan za Marka Valberga, nosioca glavne uloge (Danijel Lugo), Znojem do love cinično razvija neke od globalnih smernica recentnog američkog filma o krahu imanentno američkih vrednosti.
I premda se američka zastava sve češće vijori u nizu filmova, Bejov film je koristi, istina, manje dramatično i u neuporedivo suženijem kontekstu, na altmanovski, nešvilovski način.