Emocija koja vodi u duhovno

Ona posebno nastavlja onaj umetnički tok koji su od sedamdesetih do devedesetih godina dvadesetog veka u svojim radovima razvijali umetnici poput Đorđa Ivačkovića. Predstave nastale u tom ključu nisu građene iz deformacije, transformacije ili preoblikovanja stvarnog, geometrijskog ili figuralnog, već načinom i postupkom građenja slike, potezom, gestom i materijom. U slučaju Dušice Pejić potez je grub, gest snažan, materija pastozna, reljefna i gusto naneta, boje svedene, na momente eksplozivne, a emocija intenzivna.

Sve zajedno na čistoj, beloj neutralnoj pozadini. Karakter njenih slika vezujemo za posleratno američko slikarstvo i emociju koja nas vodi u duhovno, psihološko i egzistencijalno. Upravo u toj sadržajnosti je ključ za razumevanje njenog rada koji govori o ugroženosti i duhovnoj i psihološkoj i egzistencijalnoj u svetu koji nas okružuje. Način govora je netipičan izbor i ličan čin umetnice.