Šta je prećutala BH optužnica protiv SRJ?

Dve su, najkrupnije, istine koje je optužnica Bosne i Hercegovine, čitaj: tamošnjih muslimana (podneta Međunarodnom sudu pravde u Hagu 1993. godine protiv ondašnje Savezne Republike Jugoslavije za, navodni, genocid) prećutane u tom papiru, a koji je, srećom, u ovom sudu odbačen kao neosnovan. Prva je – nezapamćeno etničko čišćenje Srba s područja BiH, a druga je – agresija Republike Hrvatske na Bosnu i Hercegovinu!

Samo do početka 1994. godine, a da i ne pominjemo stanje do kraja rata na prostorima BiH, s područja gde su živeli Srbi isterano je više od tri stotine hiljada srpskog življa! U Tuzli je Srba bilo 15,5 odsto ukupnog stanovništva, danas ih ima oko četiri procenta. U Živinicama Srba danas nema, sem nekoliko povratnika, starijih lica. U kladanjskoj opštini, gde su Srbi činili 26 odsto stanovništva srpskog življa nema, kao ni u Travniku, Novom Travniku, ili u bugojanskom kraju, gde je 1991. godine živelo oko 20 odsto Srba ukupnog stanovništva, a danas je tamo Srba ispod jednog procenta. Više od 40 odsto ukupnog broja stanovnika Dervente i okoline, koliko su na početku 1991. godine činili Srbi, danas ih je nešto iznad šest posto. Od trećine Sarajlija, koji su bili Srbi, danas u gradu pod Trebevićem ima jedva oko sedam procenata ukupnog broja stanovništva. U Bihaću je od nekadašnjih sedam hiljada Srba ostalo nešto više od četiri stotine. Zanimljivo je, takođe, da su nekada gotovo svi Srbi iz Livna bili u logorima, što će reći više od sedam stotina, a u Duvnu je od 1 000 Srba čak četiri stotine bilo u tamošnjim kazamatima i logorima. Šta tek reći za Mostar u kome je, prema popisu iz 1991. godine, bilo 20 000 Srba, a danas ih je nešto više od hiljadu?!

Zvanični London je, još u vreme kad je besneo ratni požar na teritoriji Bosne i Hercegovine, od 1992. do 1995. godine, znao celu istinu o tamošnjim zbivanjima, ali je žmurio pred njom. A kakva je ta istina, koja se ni slovom ne pominje u odbačenoj BH optužnici u Hagu? Ona glasi, prema izvorima iz Londona: „Oko 40 000 hrvatskih vojnika u uniformi sada okupira teritoriju Bosne i Hercegovine”. Zatim se ta ocena i dokumentuje, a mi ćemo iz nje navesti samo nekoliko, sledećih podataka...

Regimenta „Bruno Bušić” pod komandom Ćire Grubišića aktivna je u regionu Posušje, Drugi bataljon Hrvatske vojske prebačen je iz Aržana u Hercegovinu gde aktivno deluje. Pod komandom Mate Šarlije deluje u Mostaru „brigada kralja Tomislava”, poznata kao nezavisna hrvatska brigada, oko Uskoplja se bori elitna Prva brigada Hrvatske vojske, formirana u Zagrebu, sačinjena od profesionalaca-vojnika. Kod Mostara se bore bataljoni splitske Četvrte brigade Hrvatske vojske, a 128. brigada, formirana u Gospiću, uključena je u ofanzivna dejstva u Hercegovini. Deo 203. brigade Hrvatske vojske borio se, takođe, u Hercegovini gde je dospeo s ratišta na Kupresu. Blizu Čitluka i oblasti Širokog Brijega borio se zadarski „nezavisni bataljon”, a između Neuma i Metkovića je ratovao hrvatski trogirski bataljon. U Hercegovini je sejala smrt i 111. hrvatska brigada, formirana u Brinji, dok se metkovićka 116. brigada Hrvatske vojske tukla na širokom pojasu mostarskog ratišta. Kod Ploča je bila razmeštena makarska 118. hrvatska brigada, dok je, na šta treba posebno skrenuti pažnju, bataljon „Frankopan”, sačinjen od stranih plaćenika, obučenih u okolini Zagreba, bio razmešten u Hercegovini...

N. J. Marinović,

Beograd