Komešanje u redu za gasnu komoru

Devetog maja 2005. godine, na Filozofskom fakultetu u Novom Sadu, održana je tribina “Fašistička pretnja” na kojoj je između ostalih govornika učestvovao i profesor novosadskog Univerziteta, Milenko Perović. Tribinu je prekinula veća grupa mladića obučenih u crne jakne, ošišanih do glave. Pozdravljali su nacističkim pozdravom podignute ruke, vređali učesnike, neke su i šamarali, a profesoru Peroviću otvoreno pretili. Na njegovom fakultetu, u njegovom amfiteatru. Pošto je tribina snimana video kamerom, snimci ovih događaja su otišli u etar i posle višemesečnog pritiska javnosti na organe vlasti, počinioci su uhapšeni a neki od njih i osuđeni nepunosnažnim presudama. Grupa je identifikovana kao “Nacionalni stroj”. Skupština Vojvodine je tražila od MUP Srbije da joj dostavi informaciju o ekstremističkim grupama u Vojvodini i Srbiji da bi o njoj (a u svetlu pojave ekstremizma u Vojvodini), raspravljala na svojoj decembarskoj sednici 2005. godine. U informaciji je pisalo: Politička organizacija – pokret “Obraz” (osnivač poznat) zalaže se za rehabilitovanje vladike Nikolaja Velimirovića, Milana Nedića, Dimitrija Qotića, Draže Mihailovića. Zalažu se, kako kažu, za državu sa “božijim blagoslovom”, za politiku sa poštenjem, za vojsku sa rodoljubljem, za školu sa verom, za Srpstvo sa “Obrazom”. Kampanje: Budi Srbin piši ćirilicom, Svaki Srbin je Radovan (Karadžić), Petrićevac 1942–2003, Ovo je naš grb, Gurović Srbin, Rađajmo decu. Politička organizacija “Obraz” poseduje internet sajt koji je postavljen u Beogradu kod internet provajdera JUBC-NET. (Sa njihovog sajta postoje linkovi za sajtove srodnih organizacija, kao i za sajt Vojske Srbije i Srpske pravoslavne crkve). Pokret “Obraz” se prvi put približio i podržao “Nacionalni stroj” saopštenjem za javnost od 15. novembra 2005. godine u kojem osuđuju pripadnike policije za hapšenje pripadnika “Nacionalnog stroja” u Novom Sadu. “Obraz” zahteva od vlasti hitno puštanje na slobodu pripadnika “Nacionalnog stroja”... Pored navedenih, na teritoriji AP Vojvodine uočeno je delovanje: Neformalna društvena grupa “Pokret 64 županije”, čija delatnost je uočena prvi put tokom 2004. godine. Pojavni oblici njihovog delovanja manifestuju se kroz lepljenje plakata na javnim mestima, čija sadržina predstavlja kartu “velike Mađarske”, koja obuhvata, u odnosu na sadašnje granice Mađarske područja svih susednih zemalja u kojima živi mađarski živalj... Od ikonografije koriste zastavu Republike Mađarske, antitrianonsku zastavu i karakterističnu crnu majicu sa natpisom bele boje na mađarskom jeziku “Ja sam Mađar”. Manji broj pripadnika Pokreta karakterističan je po spoljnjem izgledu, tj. obrijanoj glavi. “Honvedi” su neformalna društvena grupa koja svoje delovanje ispoljava skupom u JP “Mađar so” u Novom Sadu 2004. godine, a sličan skup održan je u mađarskom kulturnom centru “Nepker” u Subotici 12. 11. 2005. godine. Organizacija nije registrovana kao udruženje građana niti kao politička partija, te je iz tog razloga svrstana u tzv. neformalnu društvenu grupu. Istorijska činjenica je da se pod pojmom “honvedi” podrazumevaju dobrovoljno i prisilno mobilisani građani sa područja Vojvodine u redove mađarske fašističke vojske, za vreme II svetskog rata. Oni su pripadali redovnim jedinicama mađarske vojske iz tog perioda. Na navedenim skupovima prisustvovali su preživeli pripadnici honveda, čija se starosna dob kreće između 70 i 80 godina. Prema rečima predsednika nevladine organizacije “Otvorene perspektive” suština njihovog okupljanja na ovom skupu je traženje oproštaja i priznavanje prava “po uzoru na prava pripadnika četničkog pokreta”. Prilikom održavanja ovog skupa od ikonografije je istaknuta jedna mađarska zastava, a na početku skupa intonirana je himna Republike Mađarske. Na sednici Skupštine Vojvodine od 20. 12. 2005. donet je zaključak da je neophodno onemogućiti delovanje grupacijama “Skinhedsi”, “Nacionalni stroj”, “Krv i čast”, “Rasni nacionalisti – Rasionalisti”, “Pokret 64 županije”, a da se pokret “Obraz” zabrani. Ovaj zahtev je službeno upućen Vladi Republike Srbije na kabinet premijera dr Vojislava Koštunice. Odgovor nikada nije stigao. Posle spontanog okupljanja ljubitelja sporta povodom pobede vaterpolista SCG nad vaterpolistima Republike Hrvatske, centar Novog Sada je 17. 06. 2004. potpuno razbijen, većina izloga polupana duž cele Ulice Zmaj Jovine, više lica je ozleđeno, a počinioci su za sobom ostavili grafite podrške Veselinu Šljivančaninu. Iako postoji iscrpna foto-dokumentacija o ovom događaju prema kojoj se svi učesnici mogu identifikovati, niko nikada nije izveden pred lice pravde. Za Uskrs 2006. godine, pripadnici “Nacionalnog stroja” su, u vozu koji saobraća na liniji Beograd – Novi Sad, brutalno pretukli slučajnog putnika koga su “optužili” da je Jevrejin. Kada je porodica prijavila događaj, policija im je stavila do znanja da od ranije poznaje počinioce. Ništa više nije preduzeto. Na nacističkim internet sajtovima su se pojavili spiskovi Jevreja u Srbiji sa adresama stanovanja. Na sajtu “Nacionalnog stroja” se objavljuju imena “izdajničkih” novinara sa fotografijama porodice i adresama stanovanja. I tako u nedogled ... Od 2002. godine sam u više navrata upozoravao na fašizaciju Srbije. Jedina reakcija je bila podsmeh “političkih analitičara”. Kada je za svetski dan neonacista, sedmi oktobar ove godine, najavljen neonacistički marš Novim Sadom na koji su pozvani i brojni neonacisti iz susednih država (a pod licemernim nazivom “Protiv cepanja Srbije”), pozvao sam sve koji mogu, da im se suprotstave. Ako policija ne bude sprečila njihov marš, da mi bar pokušamo da sprečimo tu sramotu, makar i motkama. Proglašen sam za ekstremistu. “Obraz” je najavio svoj dolazak. Policija još nije. Samo je sramota već tu.